Malowali je dawni malarze, oglądali na własne oczy święci
opisywali Swedenborg, Blake i niektórzy romantyczni poeci
Objawiały się im spacerując po ogrodzie
lub zawieszone niewidomą mocą w powietrzu.
Znali kolor ich szat i załamującego się w fałdach światła
Wiedzieli, że anioł jest istota niebiańską
ale oglądali je tak wyraziście ponieważ cały świat który ich otaczał
postrzegali w całej jego materialności jaka nadana mu została w dniu stworzenia
Samotność doskonaliła spojrzenie rzemieślnika i artysty.
Jego słuch odzyskiwał swoją przyrodzona czułość
i chwytał niedosłyszaną dla innych muzykę powietrza.
Ciche pomruki gór otrząsających się z mgły
sapanie borsuka i śpiew głuchego z pozoru pnia
Świadcząc o cielesności aniołów świadczyli o wcieleniach idei
bo każde pojęcie witaminy z dziecięcą przychylnością
w jego widzialnym wyobrażeniu choćby nawet skażonym:
 

Cnoty usiłują znaleźć sobie bodaj częściowe pomieszczenie w ludziach
uczucia szukają usprawiedliwienia w piękności i zaletach
naszych ukochanych

sen obleka się w barwy i tworzy obrazy z elementów widzialnego świata
zło obiera sobie za siedzibę rogatego diabła lub gwałciciela wolności
wdziewa ubranie i przybiera nazwisko
śmieszność i pycha zamieniają nas w jednej chwili w błaznów
choćbyśmy byli jak najbardziej namaszczeni
Nie pustka ale baśń jest początkiem istnienia i jego końcem
Choćby to był koniec okryty i krwawy
Rodzimy się w kapuście, wyławiają nas z wody w koszyku
pijemy wódę i wino kochamy ciało i jego pragnienia
gniecie nas choroba cierpimy prześladowania
mamy usta zamknięte wobec oszczerstwa
i ponosimy uszczerbek na osobistej wolności
żywimy się nadzieja która przybiera obraz domu
gdzie można żyć w spokoju nie doznając głodu ani pohańbienia

Przez cały ten czas ten anioły są z nami
ale niejeden z nich już zwątpił byśmy nauczyli się obcować z nimi
jak z żywymi istotami podobnie jak myśmy zwątpili
by znieść mogły życie wśród nas odkąd cielesność przestała być cudem
ale stała się skażona i obraźliwa dla Stwórcy
Wiec wśród powszechnego skłócenia i zgiełku
anioły namawiają nas do milczenia i ciszy
podsuwają myśl o doskonałości
choć doskonałość samotników wydaje się nam dzisiaj grzeszna
i odnajdujemy ją jeszcze w męczeństwie i odwadze przekonań
Anioły uczą nas ufności
pokazują na liść rozwijający się bezpiecznie
w pobliżu rwących wodogrzmotów
na muchę chodzącą bezkarnie po nosie krwiożerczego lwa
uczą nas żyć bez trwogi i wyprowadzają na zielone laki
kiedy wszystko wydaje sie trwać pod lodem i w odrętwieniu

Pozdrawiam wszystkich wierzących w anioły Sybilla