W Szczawnie - Zdroju powstaje ,,nowy'' nurt w sztuki. Sztuki bardzo szeroko pojętej…artyści z panteonu sybillianistów to przede wszystkim malarze, rzeźbiarze i poeci . Wszyscy są zdania , że to co rozpoczęło się niecałe 3 lata temu zmieni oblicze sztuki współczesnej i sam sposób patrzenia na jakąkolwiek sztukę – filozofię życia.

Tekst równie banalny co bezwzględnie swoisty. Od razu widać jak podejście do tworzenia przekłada się na podejście do człowieka. Na pierwszy rzut oka może się wydawać bardzo powierzchowne, czy wręcz radykalne ale głębiej sięgając sublimuje ono jednostkę twórczą i nietuzinkową w każdym sensie. Podejście do człowieka i relacji międzyludzkich obrazuje sybillianistyczna anegdotka:

            Rzecz miała ponoć miejsce naprawdę (jak to zwykle bywa w przypadku dobrych anegdot) na jednym z potężnych krążowników amerykańskiej marynarki wojennej. W samym środku nocy, na mostku dowodzenia zapanowała nerwowa atmosfera. Wezwano kapitana. Najstarszy ranga oficer zameldował: „Panie kapitanie, mamy kurs na zderzenie z jakąś małą jednostką, kutrem rybackim albo jachtem, trudno powiedzieć. Nie da się z nimi nawiązać łączności radiowej. Nadają tylko Morsem. Niestety, mimo naszych nalegań, nie chcą nam zejść z drogi”. Zdenerwowany kapitan zakomenderował: „Proszę natychmiast wysłać im następującą wiadomość: TU KAPITAN - ROZKAZUJĘ WAM ZMIENIĆ KURS”. Rozszyfrowana przez łącznościowców odpowiedź jeszcze bardziej wszystkich rozsierdziła: JA TU TEŻ JESTEM SZEFEM - I KURSU NIE ZMIENIĘ”. Całkiem już wściekły kapitan rozkazał nadać kolejną depeszę:” PO RAZ OSTATNI OSTRZEGAM ZEJDŹCIE Z NASZEGO KURSU – IDZIE NA WAS OKRĘT WOJENNY:. Odpowiedź była równie mocna:” TO JA OSTRZEGAM – LEPIEJ WY ZMIEŃCIE KURS – JA TU MAM LATARNIĘ”. Okazało się, że któryś z nawigatorów przeoczył na mapie istnienie malutkiej wysepki z wybudowaną na niej latarnią morską. Krążownik zmienił swój kurs natychmiast i uniknął zderzenia.

            W sybillizniźmie jest sporo filozofii, czy wręcz teologii sztuki i życia codziennego. To bardzo klarowne i jasne podejście do wszystkiego, co nazywamy zmianą życia na lepsze poprzez zmianę myślenia : Tymczasem „nawrócenie” to biblijne, greckie słowo „metanowa” tłumaczone zwykle jako „nawrócenie”, oznacza dosłownie przemianę myślenia, owocującą zmianą postępowania.  Na czym polega prawdziwe nawrócenie? – trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowo.  Człowiek nawracający się przemienia swoje myślenie o sobie i świecie. Człowiek nawraca się zwykle zaczynają od nowego spojrzenia. Dziś w dobie ogólnego zapracowania albo pędu za pracą, dwa trzy etaty czy cztery miejsca pracy, w dobie rozproszenia, rozkojarzenia i hałasu – jeśli nawet uda się znaleźć trochę czasu, to nie ma człowiek odpowiedniego miejsca. Jeśli jakimś cudem znajdzie się czas i miejsce, to albo dopada człowieka senność, albo rozpraszają codzienne większe i mniejsze troski. To zaś łatwo prowadzi do frustracji, przeżywania stanu ambiwalencji, zniechęcenia i poczucia winy.

  Czy da się to zmienić? O, tak! Jak? Właśnie przez zmianę myślenia. Dopóki traktujemy „czas”, jak coś wyrywanego z naszego normalnego życia, i dopóki sądzimy, że my musimy „mieć”, a nie „być”, dopóty będziemy mieli problem. Powiem więcej, jeśli osobiste nasze życie skupiamy tylko na swoim „ja”, i na wspinaniu się na „szczyt”, może się jednak szybko okazać to uciążliwe, a z czasem wręcz niemożliwe, jeśli nie podejmiemy „nawracania” – przemiany naszego myślenia.